آدر حالی که لیوان شراب خود را می نوشیم و پاسپورت های آبی خود را در دست می گیریم، می توانیم با شنیدن فواید برگزیت، نفس عمیق بکشیم. با این حال، این می تواند به طور فزاینده ای دشوار شود زیرا وعده حفظ یا حتی بهبود محیط زیست ما اکنون که اتحادیه اروپا را ترک کرده ایم شکسته شده است.

در حالی که هیچ اتوبوس تبلیغاتی هرگز مملو از وعده‌هایی در مورد رودخانه‌های آلوده و خاک آلوده نشده است، پس از برگزیت واضح است که «حفظ» در اصطلاح محافظه‌کاران به دنیای طبیعی ما تسری ندارد. تاکنون دستورالعمل های اروپایی در نظر گرفته شده است 80 درصد قوانین ما در این زمینه، ما استانداردهای مشترکی را برای جلوگیری از آلودگی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و حفاظت از زیستگاه ها ایجاد کرده و به ایجاد آن کمک کرده ایم. با همکاری یکدیگر می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که هیچ کشوری از نظر اقتصادی آسیب نبیند زیرا هیچ مرزی نمی‌تواند آلودگی را متوقف کند.

زمانی که اتحادیه اروپا را ترک کردیم، وزیران بارها قول دادند که پس از برگزیت، سیاست های زیست محیطی را کاهش ندهند. مایکل گوو به ما اطمینان داد اگر بریتانیا تلاش کند نوعی مسابقه را به پایین هدایت کند، آینده ای برای بریتانیا وجود ندارد. اما این کلمات آژیر برای توجیه اعطای اختیارات گسترده به دولت بر اساس قانون حفظ شده اتحادیه اروپا استفاده شده است. هر گونه نظارت پارلمانی معنادار بر مقررات آتی خود را لغو کند.

همانطور که در مبارزه برای محافظت از قوانین بی‌طرفی مواد مغذی دیدیم، محافظه‌کاران می‌خواستند اجازه پمپاژ نیترات‌ها و فسفات‌ها را به رودخانه‌ها بدهند، به این دلیل که مسکن‌سازی را آسان‌تر می‌کند، که هیچ کشور دیگری که از این قوانین پیروی می‌کرد فکر نمی‌کرد ضروری باشد. اگرچه این موضوع با موفقیت مورد توجه قرار گرفته است، اما تحقیقات جدید نشان می دهد که پس از برگزیت، ما به طور فزاینده ای در حفاظت از زیستگاه خود به جای پیشروی عقب خواهیم ماند.

قوانین آلودگی هوا ضعیف تر است، مواد شیمیایی ممنوعه در اتحادیه اروپا در اینجا استفاده می شود و استراتژی انتشار CO2 ما منجر به از دست دادن مشاغل و گاز می شود. برخلاف توصیه‌های علمی، انگلیس استفاده از تیامتوکسام را در اینجا مجاز دانسته است، علی‌رغم اینکه مایکل گوو قول داده بود از آزادی‌های خود در برگزیت برای ممنوع کردن همه نئونیکوتینوئیدهای زنبور کش استفاده کند.

اتحادیه اروپا نیز آن را دارد انتشار ممنوع مواد شیمیایی موجود در فاضلاب یا آب های سطحی ما که سیستم هورمونی بدن ما را مختل می کند. تنظیم کننده بریتانیا تصمیم گرفت که خطر آسیب به اندازه کافی برای توجیه چنین اقدامی بزرگ نیست. برنامه‌های کاربردی برای استفاده از تری اکسید کروم – یک ماده شیمیایی سرطان‌زا که خطر سرطان ریه و گلو را افزایش می‌دهد – اکنون به احتمال زیاد در اینجا موفقیت‌آمیز است زیرا دستورالعمل‌های بهداشت و ایمنی ما با چارچوب مشترک اتحادیه اروپا مطابقت ندارد. تأثیرات نه تنها بر جهان طبیعی یا سلامت ما تأثیر می گذارد، بلکه بر مشاغل و رشد نیز تأثیر می گذارد. کسب‌وکارهایی که هم در بریتانیا و هم در اتحادیه اروپا فعالیت می‌کنند، خود را با کاغذبازی‌های دو سیستم مختلف سر و کار دارند – از آنجایی که بازار کوچک‌تری است، سخت نیست که بفهمیم چرا تجارت به جای دیگری می‌رود.

آن دولت عمل کنید در قانون نوشت که اگر انجام این کار ممکن است «بار نظارتی را افزایش دهد» نمی‌توانیم قوانین را تقویت کنیم. وقتی من و همکارانش در سراسر طیف سیاسی – از همکاران محافظه‌کار گرفته تا اتحادیه‌های کارگری و خیریه – هشدار دادیم که این امر ناگزیر به کاهش استانداردهای زیست‌محیطی ما می‌شود، وزرا به ما گفتند که در حال ترساندن هستیم. اکنون اتحادیه اروپا برای محافظت قوی تر از فاضلاب، مد سریع، حفاظت از زیستگاه و “مواد شیمیایی دائمی” فشار می آورد، در حالی که دولت ما رویکرد مخالف را در پیش گرفته است.

وضعیتی که اکنون در آن قرار داریم اجتناب ناپذیر نبود. رای دادن به خروج از اتحادیه اروپا تصمیمی بود که ما به عنوان یک کشور گرفتیم. این اتفاق افتاد، و معکوس کردن آن مستلزم دهه‌ها بحث و تفرقه است که آنهایی که اکنون با آسیب‌های ناشی از آن دست و پنجه نرم می‌کنند، ندارند. با این حال، این یک تصمیم فعال از سوی این دولت است که از برگزیت به عنوان مجوز برای تلقی هر چیزی که شامل همکاری بین‌المللی است غیرقابل توجیه – خواه در رابطه با حقوق کار، حمایت از مصرف‌کننده یا محیط‌زیست- استفاده کند.

اگر می‌خواهیم فرزندانمان هوای پاک تنفس کنند و کشاورزی و تولید مواد غذایی ما ایمن باشد، به دولتی نیاز داریم که این همکاری را ارزشمند بداند: مزایای همسویی پویا مقررات زیست‌محیطی، اقدامات بحران آب و هوایی فرامرزی، و غیره. هدف همکاری انرژی دریا کمک به کاهش هزینه انرژی های تجدیدپذیر و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به یک اولویت مشترک در سراسر قاره است. اگر آب ما خیلی کثیف باشد و سلامت ما آنقدر ضعیف باشد که نمی توانیم از آن لذت ببریم، گذرنامه های شراب و آبی اصلاً فایده ای ندارند.