تیاملاک Knepp در غرب ساسکس اولین لک لک سفید متولد شده در طبیعت بریتانیا در بیش از 600 سال است. این مکانی است که در آن خفاش‌ها، لاک‌پشت‌ها و بلبل‌های در حال انقراض رشد می‌کنند، پروانه‌های روباه بزرگ «به‌طور رسمی منقرض شده» در آنجا تولیدمثل می‌کنند، و سالانه ده‌ها هزار نفر برای تجربه «داستانی از امید» درباره انعطاف‌پذیری طبیعت در مواجهه با جهان جهانی می‌آیند. اضطراری آب و هوا
از سال 2018، زمانی که ایزابلا تری نوشت، تغییرات هیجان انگیز زیادی در Knepp رخ داده است وایلدینگ، کتاب برنده جایزه او در مورد بازگرداندن یک مزرعه کشاورزی و لبنیات 3500 هکتاری بی سود. حالا او یک کتاب مصور جذاب نوشته است، وایلدینگ: چگونه حیوانات وحشی را بازگردانیم – راهنمای مصور، او خوانندگان خود را در جریان پیشرفت‌های غیرمعمول در Knepp قرار می‌دهد و توصیه‌های عملی در مورد طراحی مجدد فضاهای خود، هر چقدر هم که کوچک باشد، می‌دهد.
تری می‌گوید: «ما در دنیای ترس از محیط زیست زندگی می‌کنیم و احتمالاً بیشتر ما سرمان را در خاک داریم زیرا این مشکلات بسیار بزرگ هستند. چگونه یک فرد می تواند تغییرات آب و هوایی و تنوع زیستی را تغییر دهد؟ شما فکر می کنید “این غیرممکن است”. سپس به کنپ می آیید و می بینید که طبیعت چه کرده است، چگونه در حدود 20 سال بهبود یافته است. این واقعاً آنقدر داستان امیدوارکننده است که فکر می کنم مردم آن را کاملاً تکان دهنده می دانند. این انرژی و باور شما را به اینکه می توانید کاری انجام دهید باز می گرداند.”
این کتاب در تاریخ 7 مارس منتشر می شود و برای کودکان بزرگتر (9 سال به بالا) و بزرگسالان طراحی شده است. توضیح می دهد که چگونه و چرا تری و همسرش چارلی بورل گاوهای شیری و تجهیزات مزرعه خود را در سال 2000 فروختند. آنها شخم زدن و سمپاشی کودها و آفت کش ها را متوقف کردند، حصارهای سیم خاردار خود را پاره کردند، زهکش های ویکتوریایی خود را تخریب کردند، از پاکسازی خندق های خود دست کشیدند – و “فقط اجازه دهید همه چیز در مسیر خود قرار گیرد”. درخت می نویسد: «ما می خواستیم به جای مبارزه مداوم با طبیعت، برای تغییر با آن همکاری کنیم.
تصاویر نفیس توسط طراح گرافیک و هنرمند تجسمی آنجلا هاردینگ نشان می دهد که چگونه طبیعت وحشی و حیات وحش به تدریج به Knepp بازگشتند. اگر شما اجازه دهید طبیعت هر کجا که می تواند بهبود می یابد.
برخی از نادرترین موجودات بریتانیا اکنون کنپ را به خانه خود تبدیل کرده اند، از جمله شاه ماهیان، خوابگاه فندقی، سنجاقک های شکارچی کمیاب و پروانه های امپراتور بنفش. این رودخانه به مسیر طبیعی خود بازگشته است و طبق آزمایشات اخیر، اکنون خاک به اندازه یک درخت 25 ساله در هر هکتار کربن ذخیره می کند.
«این واقعاً هیجان‌انگیز است، زیرا بازگردانی برای حیات وحش و احیای تنوع زیستی فوق‌العاده تلقی می‌شود، اما مردم می‌گویند که مشکل تغییرات آب و هوایی را حل نمی‌کند. اکنون می توانیم قاطعانه بگوییم که این مورد است. این که شما واقعاً می توانید خاک های خود را با بازگرداندن یک منطقه بازسازی کنید – و خاک ها به تنهایی مانند یک غرق کربن در یک مزرعه هستند.
درخت می گوید این مقایسه مهم است، زیرا چسباندن درختان به زمین با بیل برای تنوع زیستی خوب نیست. «آنچه شما به‌عنوان یک نسل مزرعه با درختان ایستاده ایجاد می‌کنید، یک زمین جنگلی تاج‌پوش بسته است که از نظر گونه‌های بسیار فقیر است.» با این حال، در کنپ، تالاب‌ها، بوته‌ها، درختان قدیمی و چوب مرده و همچنین قارچ‌های میکوریز و ریشه وجود دارد. سیستم های زیرزمینی “همه اینها برای ذخیره کربن بسیار مهمتر از کاشت درخت است.”
اما در سال 2000، کنپ صرفاً یک “قطعه از دست رفته زمین تحت سیستم انباشتگی گاتویک” بود. “اگر این می تواند در اینجا اتفاق بیفتد، ممکن است در هر جایی اتفاق بیفتد.”
رهاسازی یک جفت بیور دو سال پیش بسیار مهم بود: سال گذشته آنها دو بچه داشتند، اولین بچه ای که قرن ها در ساسکس در طبیعت به دنیا آمد. دیدن آنچه که بیش‌سوارها در طول این طوفان‌ها و سیل‌ها انجام داده‌اند شگفت‌انگیز است – آنها احتمالاً چهار تا پنج هکتار آب راکد را مهار می‌کنند و به جلوگیری از سیل در پایین دست کمک می‌کنند.»
در طول موج گرمای سال 2022، سدهای بیش از حد چیزی شبیه به “واحه زمردی کوچک در وسط ساوانای آفریقا” ایجاد کردند که اکنون “از زندگی می ترکد”.
درخت می‌گوید: «بیهوده است که ما هنوز مجبور باشیم سگ‌های دریایی را در محوطه‌های بسته در انگلستان نگه داریم، در حالی که آنها آزادانه در اسکاتلند و در قاره زندگی می‌کنند.» همه می‌دانند که آنها چقدر در پاکسازی آب‌های آلوده و احیای تنوع زیستی موثر هستند. به مدت 15 سال برای “بازگرداندن بیورها به انگلیس”: “ما در بریتانیا بسیار ریسک گریز هستیم در حالی که سیاره در حال فروپاشی است. ما باید جسورتر باشیم و شروع به معرفی مجدد گونه‌های اصلی کنیم که برای بهبود طبیعت حیاتی هستند.»
بعد از تبلیغات خبرنامه
بیس‌های وحشی اخیراً در انگلستان مورد حمایت قرار گرفتند، اما کشاورزان نگرانند که معرفی مجدد گونه‌های بومی – که در قرن شانزدهم در اثر شکار از بین رفتند – باعث به خطر افتادن محصولات یا دام‌های آنها شود، به عنوان مثال با تغییر مسیر رودخانه‌ها و طغیان زمین‌های کشاورزی. به طور مشابه، منتقدان بازگردانی استدلال می‌کنند که تصمیم دولت برای تشویق کشاورزان به بازگرداندن زمین‌هایشان به منظور احیای 741000 هکتار زیستگاه حیات وحش در انگلستان تا سال 2042، امنیت غذایی را تهدید می‌کند، در زمانی که بریتانیا به شدت به زنجیره‌های تامین غذای جهانی وابسته است.
“مردم می گویند ما نمی توانیم حیات وحش را در همه جا احیا کنیم – چگونه می خواهیم غذا تولید کنیم؟ تری می‌گوید: «این واکنش بزرگی است که ما علیه طبیعت، به‌ویژه از سوی اتحادیه ملی کشاورزان دریافت می‌کنیم».
در حالی که او می پذیرد که بازسازی در همه جا امکان پذیر نیست – “ما همیشه برای تولید غذا به زمین نیاز خواهیم داشت” – او معتقد است که می تواند از محصولات محافظت کند و “سیستم حمایت از زندگی” را برای کشاورزان فراهم کند که آنها به شدت به آن نیاز دارند.
ما نمی توانیم به شخم زدن و استفاده از مواد شیمیایی و کودهای مصنوعی ادامه دهیم. ما می دانیم که این آلودگی باعث می شود، می دانیم که خاک خود را از دست می دهیم. برای اینکه در بلندمدت تولید مواد غذایی را تضمین کنیم، باید به کشاورزی احیاکننده روی بیاوریم. اما ما همچنین به مناطقی در اطراف تولید مواد غذایی خود نیاز داریم تا سوسک‌های سرگین، حشرات گرده‌افشان، کنترل آفات، آب تمیز، ذخیره‌سازی آب و محافظ‌هایی در برابر رویدادهای شدید آب و هوایی فراهم کنیم.
تنها راه حل پایدار احاطه کردن زمین های کشاورزی با زمین های وحشی است. «بازسازی با تولید غذا همراه است. ما می‌توانیم هر دو را داشته باشیم.» “ما برای هر دو فضا داریم.”
وایلدینگ: چگونه حیوانات وحشی را بازگردانیم – راهنمای مصور اثر ایزابلا تری و تصویرگری آنجلا هاردینگ توسط مک میلان در 7 مارس منتشر شده است.
