آ یک هفته پس از آتش‌سوزی‌های جنگلی غرب مائویی و کشته شدن دست‌کم 99 نفر، ساکنان و مورخان هنوز در حال بررسی ابعاد کامل تخریب در لاهاینا، یک شهر ساحلی قرن هجدهم هستند که برای مدتی پایتخت پادشاهی هاوایی بود.
لاهاینا که در سال 1962 به عنوان یک نقطه عطف تاریخی ملی تعیین شد، مکانی بی‌نظیر برای بومیان هاوایی است. در سال 1810، پادشاه Kamehameha اول تمام جزایر هاوایی را متحد کرد و شهر را به اقامتگاه سلطنتی خود برای سه دهه آینده تبدیل کرد.
آتش سوزی هزاران خانه، تجارت و گنجینه فرهنگی را ویران کرد، از جمله کلیسایی که اعضای سلطنتی در آن دفن شدند و یک درخت 150 ساله بنیان که گمان می رود از بین رفته باشد. بزرگترین در ایالات متحده امریکا.
به گفته آژانس مدیریت اضطراری فدرال، انتظار می رود هزینه بازسازی لاهاینا بیش از 5.5 میلیارد دلار باشد.
کیمبرلی فلوک، معاون مدیر اجرایی بنیاد بازسازی لاهاینا که بیش از ده ها بنای تاریخی در این منطقه را بازسازی و نگهداری می کند، گفت: «لاهاینا یکی از معدود مکان هایی در هاوایی بود که در همه زمان ها واقعاً اهمیت داشت.
فلوک گفت که تعداد انگشت شماری از مکان‌های تاریخی که بنیاد نگهداری می‌کند آسیب شدیدی از آتش سوزی دیده است، از جمله خانه بالدوین، یک مکان مأموریتی در سال 1834 که اکنون به موزه تبدیل شده است. موزه Wo Hing، یک معبد چوبی که محل ملاقات و آشپزی مهاجران چینی بود. و دادگاه قدیمی لاهاینا، ساخته شده در سال 1858. اولین فانوس دریایی ساحل اقیانوس آرام، که در سال 1840 ساخته شد، به نظر می رسد که در امان مانده است. فلوک گفت که وضعیت سایر مکان‌های دیدنی بر اساس تصاویر رسانه‌های اجتماعی، گزارش‌های اولین واکنش‌دهنده و تصاویر ماهواره‌ای نامشخص است.
اگرچه مقیاس تلفات انسانی و فرهنگی غیرقابل تصور است، فلوک گفت که او همچنان مطمئن است که با توجه به زمان و منابع، می توان شهر را بازسازی کرد.
او گفت: “این کاملا ناراحت کننده است، اما ما فکر نمی کنیم که بازسازی آن غیرممکن باشد.”
داویانا پومایکائی مک گرگور، عضو موسس برنامه مطالعات قومی در دانشگاه هاوایی، مانوآ، و مورخ هاوایی و اقیانوس آرام، گفت که لاهاینا به عنوان “قلب سیاسی، اقتصادی و فکری بسیار فعال” در طول 19 سال خدمت کرد. قرن هفتم
لاهاینا از 1820 تا 1845 پایتخت سلطنتی بود، زمانی که هونولولو جایگزین آن شد. در طی این دهه ها با ورود کشتی های شکار نهنگ به یک مرکز تجارت جهانی تبدیل شد. پادشاهان و رؤسا در دبیرستان لاهاینالونا، قدیمی ترین مدرسه در غرب کوه های راکی، تحصیل کردند. پادشاهان و ملکه ها در کلیسای Waiola، اولین کلیسای مسیحی مائوئی به خاک سپرده شدند. در سال 1840، پادشاه Kamehameha III طراحی کرد. اولین قانون اساسی پادشاهی هاوایی در دبیرستان. هر دو ساختمان که حدود 200 سال پیش ساخته شده بودند، در اثر آتش سوزی آسیب دیدند.
مک گرگور گفت: «لاهاینا نشان دهنده تغییراتی است که هاوایی در طول قرن ها دیده است. لایه های تاریخ در چشم انداز و معماری منعکس می شود.
بعد از تبلیغات خبرنامه
آتش‌سوزی جنگلی مائویی مرگبارترین آتش‌سوزی در ایالات متحده در بیش از یک قرن گذشته بود و از تلفات آتش‌سوزی سال 2018 در پارادایس کالیفرنیا که منجر به کشته شدن 85 نفر شد، پیشی گرفت. این فاجعه بحران رو به رشد مسکن را تشدید کرده است: بیش از 2200 ساختمان ویران شدند که تقریباً همه آنها مسکونی بودند. به تعداد 4500 نفر مقامات شهرستان روز شنبه در فیس بوک گفتند که آنها به مکانی برای اقامت نیاز دارند. (لاهاینا حدود 13000 نفر جمعیت دارد.)
امروزه، شرکت‌های مسافرتی و رسانه‌ها، لاهاینا را عمدتاً به عنوان بهشتی برای تعطیلات با مکان‌های بکر موج‌سواری و غواصی معرفی می‌کنند.
کانیلا اینگ، مدیر ملی شبکه گرین نیو دیل و یک نسل هفتمی بومی هاوایی، گفت که کانیلا اینگ، مدیر ملی شبکه گرین دیل و یک نسل هفتمی بومی هاوایی، می گوید که نشان دادن لاهاینا به عنوان یک “مقصد توریستی” تاریخ غنی شهر و ویرانی زیست محیطی که استعمارگری در این جزیره ایجاد کرده است را مدفون می کند. و مطرح کرد.
علت آتش‌سوزی‌ها هنوز در دست بررسی است، اگرچه کارشناسان می‌گویند پوشش گیاهی خشک، رطوبت کم و بادهای تند و گرم طوفان دورا به آن دامن زده‌اند. اینگ گفت، اما بحران آب و هوا تنها عامل این فاجعه نیست. دهه‌ها رشد نیشکر و آناناس درختان بومی را ریشه کن کرده و دامنه‌های غرق باران کوه‌های غربی مائوئی را قهوه‌ای کرده است.
اینگ گفت: “آتش یک علامت تعجب است، اما این تنها بی عدالتی نیست. اگر به سفر لاهاینا از سلطنت تا صید نهنگ تا گردشگری آناناس و لوکس نگاه کنید، آتش فقط نقطه پایانی است.”
ژوئن گذشته، محدودیت های اجباری آب در پاسخ به خشکسالی تاریخی که ساکنان غرب مائوئی را تحت تأثیر قرار داده است، با خاک یکسان شدند. در حالی که ساکنان بودند جریمه شد 500 دلار برای استفاده از آب برای فعالیت‌های غیرضروری مانند شستن ماشین‌ها، چنین جریمه‌ای برای صنعت گردشگری ندارد، اگرچه مسئولیت آن بر عهده صنعت گردشگری است. تقریبا نصف مصرف آب هاوایی
اینگ گفت: «در حالی که خیابان فرانت مملو از بارهای نژادپرستانه تیکی و مغازه‌های بداخلاق است، مردمی که در آنجا زندگی می‌کنند برخی از ریشه‌دارترین مردم بومی روی کره زمین هستند. آنها نگهبانان دانشی هستند که ما را از سر راه دور می‌کند. از اکولوژیک.”
اینگ، قانونگذار سابق ایالتی، گفت که با ماهیگیران بومی در مورد مسائل دریایی، از جمله گونه مهاجم مرجانی که مقامات منتخب می خواستند آن را در فهرست در معرض خطر قرار دهند، مشورت کرده است. کشاورزان بومی مائویی با استفاده از شیوه‌های کشاورزی باستانی جنگل‌های مواد غذایی تهی‌شده‌ای را که اجدادشان را تغذیه می‌کردند، بازسازی کردند.
اینگ گفت که بازسازی مائوئی نه تنها به کمک مستقیم نیاز دارد، بلکه به یک برنامه بلندمدت برای گذار از اقتصاد استخراجی به اقتصاد احیا کننده نیز نیاز دارد. اولین قدم توقف گردشگری به طور نامحدود برای حفظ منابع بومی هاوایی بود.
او گفت: «ما برای غم و اندوه و بهبودی به زمان نیاز داریم، و می‌خواهیم کمپین «بازسازی مائوئی» را قبل از سرمایه‌داران فاجعه سازماندهی کنیم.
