این دوران تاریکی برای اکتشاف ماه بود. دانشمندان و مهندسان فضایی سال 2024 را به عنوان سالی در نظر گرفته بودند که بشریت به طور جدی بازگشت خود را به ماه آغاز کند. یک برنامه بلندپروازانه – که عمدتاً توسط 2.6 میلیارد دلار از ناسا تأمین می شود خدمات بار تجاری ماه (CLPS) ابتکار – توسعه یافته است. پروژه های پیشین آن شامل پرتاب فرودگر روباتیک Peregrine در هفته گذشته – به دنبال آن یک ماموریت سرنشین دار بود. آرتمیس دوم، که چهار نفر را در ماه سپتامبر در مدار ماه قرار می دهد. این ماموریتها پیشتاز برنامهای از پروژههای رباتیک و خدمه بیشتر را تشکیل میدهند که منجر به ساخت یک مستعمره قمری در دهه آینده میشود.
با این حال، این تلاش های پیشگامانه شروع امیدوارکننده ای نداشت. اندکی پس از پرتاب در روز دوشنبه، مدیران ماموریت اعلام کردند که Peregrine – علیرغم پرتاب بی عیب و نقص – متحمل از دست دادن شدید سوخت شده است و نمی تواند بر روی ماه فرود بیاید. سپس خبر رسید که ناسا تصمیم به این کار گرفته است ماموریت Artemis II خود را یک سال به تعویق انداخت “به دلایل ایمنی”.
سالی که انتظار می رفت پیشرفتی در تحقیقات ماه داشته باشد، در حال حاضر خدشه دار به نظر می رسد، با شکست های آن اتهاماتی مبنی بر اینکه مهندسان فضایی دیگر اراده یا توانایی بازگشت به ماه را ندارند. به هر حال، ما در قرن گذشته فرودهای موفقیت آمیز زیادی روی ماه داشته ایم. منتقدان پرسیدند چرا امروز نمی توانیم به آنها دسترسی پیدا کنیم؟ است چیزهای مناسب از دست دادن؟
با این حال، چنین انتقادی ناعادلانه است. ناسا مسیر بسیار متفاوتی را نسبت به روزهای پر هیجان ماموریت های آپولو در پیش گرفته است. این بار فشار بسیار بیشتری بر بخش خصوصی وارد کرده است. برای مثال، Peregrine توسط شرکتهای تجاری ساخته و راهاندازی شد – برخلاف مأموریتهای ماههای دهههای 1960 و 1970 که کاملاً با بودجه مالیاتی تأمین میشد.
از این منظر، انتظار میرود که بخش خصوصی – البته با حمایت ناسا – بیشتر ریسکها را بر عهده بگیرد و در نتیجه بیشتر از مزایای آن بهرهمند شود. و در حالی که از دست دادن Peregrine یک بدبختی بزرگ بود، ناظران می گویند که شرکت ها باید به سرعت تخصص هایی را به دست آورند که ماموریت های آینده را به تکمیل موفقیت آمیز سوق دهد. آنها به برنامه پرتاب موشک اسپیس ایکس ایلان ماسک به عنوان مثال ایده آلی از نفوذ تجارت در بازار شرکت های فضایی اشاره می کنند.
با گشودن ماه برای بهره برداری تجاری، درست است که شرکت هایی که در آنجا ریسک می کنند، از مزایای آن نیز بهره مند شوند – اگرچه این خطر نیز وجود دارد که یک عجله کاملاً نامحدود برای بهره برداری از ماه می تواند عواقب ناخوشایندی داشته باشد.
چندین مکان در سطح ماه وجود دارد که برای انجام تحقیقات علمی مهم، از جمله مطالعات امواج گرانشی و مشاهدات سیاهچاله، ایده آل هستند. بسیاری از آنها در مناطقی قرار دارند که احتمالاً منابع ارزشمند آب و معدنی وجود دارد. اخترشناسان در اواخر این ماه به مقامات سازمان ملل هشدار دادند که شرکت هایی که مستعمره ایجاد می کنند، احتمالاً در این مکان ها مغازه ایجاد کرده و پتانسیل علمی منحصر به فرد آنها را از بین خواهند برد.
کارگروهی تشکیل شده توسط اتحادیه بین المللی نجوم برای تقویت معاهدات بین المللی در مورد بهره برداری از منابع فرازمینی کار خواهد کرد.
چنین مذاکراتی احتمالا طولانی خواهد بود، اما اگر بشریت بخواهد از تخریب مکان های منحصر به فرد ماه و علم اجتناب کند، بسیار مهم است.
علیرغم ناکامی های هفته گذشته، برنامه بهره برداری از ماه ادامه دارد و در کنترل پیشرفت آن در دهه آینده دقت زیادی لازم است.